Stolica Etiopii w dwie dekady zmieniła się z niemal wsi w Dubaj Afryki. Do lśniących drapaczy chmur dołączyły właśnie parki publiczne i ścieżki rowerowe, ale ten błyskawiczny rozwój wiąże się ze zwiększaniem rozwarstwienia społecznego oraz konfliktów, z których jeden skończył się ostatnio wojną domową.

Co roku o tej porze, Dżakartę zalewają katastrofalne powodzie. To śmiertelne zagrożenie dla mieszkańców miasta, które już za dekadę ma być najludniejszym na świecie. Czy rozwiązaniem może być mająca się zacząć za kilka miesięcy przeprowadzka stolicy na inną wyspę?

Według badań Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, w żadnym z 37 krajów członkowskich zaufanie obywateli do władzy nie jest tak niskie, jak w Grecji. Zdaniem Nikosa Dimou, jednego z najwybitniejszych lokalnych pisarzy, „nędzny grecki establishment ratuje jedynie, że antyestablishment ma się jeszcze gorzej”.

W 10. rocznicę rozpoczęcia tego projektu opowiadam o reporterskim zadaniu, które mnie przerosło i przyczyniło się do powstania Działu Zagranicznego.

Jeszcze sto lat temu kopanie w ziemi było w Mongolii kulturowym tabu, a dziś podstawą PKB jest górnictwo. Z jego powodu, tylko w tej dekadzie kraj zdążył być już najszybciej rozwijającą się gospodarką świata, żeby niedługo później niemal zbankrutować. Jak ta sytuacja wpływa na tożsamość kulturową dawnych nomadów, z których ponad połowa osiedliła się już na stałe i to w dodatku w mieście, które u swoich początków samo było ruchome?