W kirgiskim popie wybijają się feministyczne treści, a Kirgizki nawet w siarczysty mróz urządzają demonstracje w obronie swoich praw. Ale równocześnie władzę zdobywa z przytłaczającym poparciem polityk, który chce umacniania tradycyjnych wartości.

W tym samym czasie, gdy Polska zaostrza ustawę antyaborcyjną, Hiszpania zamierza ją zliberalizować i pozwolić nastolatkom na przerywanie ciąży bez zgody rodziców. Choć dziś oba państwa stoją na przeciwnych krańcach ideologicznego spektrum, to doświadczenia Madrytu pokazują, że być może za kilka lat Warszawa podąży jego śladem.

Prezydent chodzący w krawacie o kolorze ruchu proaborcyjnego, 800 tys. osób na ulicach stolicy w Dzień Kobiet, aktorka rezygnująca z „Tańca z gwiazdami” dla kariery prawniczej i reprezentowania ofiar molestowania seksualnego. Jak to się stało, że Argentyna, gdzie jeszcze 2 lata temu można było w popołudniowym programie telewizyjnym opowiadać, że sposobem na gwałt jest „zrekalsowanie się i czerpanie przyjemności”, dziś ma najsilniejszy ruch feministyczny na całym kontynencie?

W zeszłym miesiącu, w wyniku poparzeń odniesionych po próbie samospalenia, w Teheranie zmarła Sahar Khodayari. Dziewczyna w tak dramatyczny sposób protestowała przeciw ciąganiu jej po sądach za wślizgnięcie się na stadion podczas meczu ulubionej drużyny piłkarskiej. Od 1982 r. Iranki mają bowiem zakaz oglądania męskich sportowców z trybun i choć nigdy nie został on formalnie uchwalony, to policja skrupulatnie go przestrzega. Kilka miesięcy przed śmiercią Khodayari, jej koleżanka Forough Alaei zdobyła pierwszą nagrodę w kategorii „Reportaż Prasowy” na konkursie World Press Photo za zdjęcia dokumentujące, jak miejscowe kobiety przebierają się za mężczyzn, żeby móc jednak oglądać mecze na żywo.