Sudan jest na półmetku pomiędzy obaleniem rządzącego trzy dekady dyktatora, a obiecanymi na przyszły rok demokratycznymi wyborami. W tym czasie władze przejściowe wprowadziły przełomowe reformy – ale na ile faktycznie zmieniają one kraj, a na ile służą tylko polepszaniu jego wizerunku?

W marcu zmarła Nawal El Saadawi, najsłynniejsza i ostatnia z arabskich feministek, których walka o prawa kobiet przypadła na okres rewolucji seksualnej. Co zostało z ich spuścizny i z jakimi wyzwaniami zmaga się nowe pokolenie działaczek, w tym tych, które inspirację czerpią z Islamu, odmawiając nazywania się feministkami?

W 500-lecie upadku azteckiego imperium, grupa zapatystów wypłynęła łodzią z Meksyku do Hiszpanii w symbolicznej „odwróconej konkwiście”. Dawniej takie akcje PR-owe były chlebem powszednim ruchu, który inspirował alterglobalistów z całego świata, ale równo dwie dekady temu jego liderki i liderzy zdecydowali skupieniu się na sobie. Co od tamtej pory osiągnęli?

W kirgiskim popie wybijają się feministyczne treści, a Kirgizki nawet w siarczysty mróz urządzają demonstracje w obronie swoich praw. Ale równocześnie władzę zdobywa z przytłaczającym poparciem polityk, który chce umacniania tradycyjnych wartości.

Prezydent chodzący w krawacie o kolorze ruchu proaborcyjnego, 800 tys. osób na ulicach stolicy w Dzień Kobiet, aktorka rezygnująca z „Tańca z gwiazdami” dla kariery prawniczej i reprezentowania ofiar molestowania seksualnego. Jak to się stało, że Argentyna, gdzie jeszcze 2 lata temu można było w popołudniowym programie telewizyjnym opowiadać, że sposobem na gwałt jest „zrekalsowanie się i czerpanie przyjemności”, dziś ma najsilniejszy ruch feministyczny na całym kontynencie?