Jaguar, największy kot obu Ameryk, to gatunek zwornikowy: kontroluje populację innych zwierząt, zachowując w ten sposób równowagę ekosystemu. Niestety, rozwój cywilizacyjny na tych terenach stanowi niebezpieczeństwo dla zielonego korytarza, dzięki któremu drapieżnik zachowuje szeroką pulę genową. Z 34 obszarów jego bytowania, 25 jest jest zagrożonych, w tym 8 krytycznie.

Kawowce uprawia się w tzw. pasie kawowym pomiędzy oboma zwrotnikami, ale globalne ocieplenie to zmienia: plantacje pojawiają się już w Kalifornii czy Hiszpanii. Nie wiadomo jednak jak się tam przyjmą na większą skalę, tymczasem wzrost temperatur niszczy kultywacje w dotychczasowych krajach producenckich – do 2050 r. Etiopia, skąd pochodzi kawa, ma stracić nawet 85 proc. swoich upraw. Popularna dziś używka stanie się wówczas towarem premium, za który będzie trzeba słono płacić.

Florentino Ariza, główny bohater „Miłości w czasach zarazy” kolumbijskiego noblisty Gabriela Garcíi Márqueza, wyobraża sobie, że zdobędzie fortunę i rękę swojej wybranki dzięki wyłowieniu złota z zatopionego u wybrzeży jego ojczyzny galeonu San José. To nie fikcja literacka: taki okręt naprawdę poszedł w tych wodach na dno w 1708 r., a wartość jego ładunku jest współcześnie oceniana na między 10 a 20 mld dolarów. Przez trzy wieki nikt nie potrafił go jednak odnaleźć, a choć niedawno (rzekomo) udało się to prywatnej firmie, to teraz trwa zażarty spór sądowy o ustalenie własności majątku, do którego pretensje zgłasza kilka stron.

W tym roku pożary spustoszyły nie tylko wielkie obszary Amazonii, ale również lasów w Afryce Środkowej, na Indonezji, Syberii, a nawet Arktyce. Mimo tych kataklizmów, planeta się zieleni, bo miliardy nowych drzew sadzą Chiny, Indie, czy Australia. Problem w tym, że te nowo stworzone ekosystemy nie są w stanie wchłonąć tak wielkich ilości dwutlenku węgla, jak coraz szybciej znikające lasy pierwotne. Na osiągnięcie porównywalnej z nimi dojrzałości, obecne nasadzenia będą potrzebowały od 300 do 500 lat.

Instituto Nacional to najbardziej prestiżowe liceum w Chile: skończyło je 18 prezydentów tego kraju, oraz jeden peruwiański. Ale za imponującą fasadą kryje się brzydka rzeczywistość: niedziałające ogrzewanie, nieszczelne okna, przeciekający dach, zdewastowane toalety. To dlatego, że szkoła jest publiczna, a Chile ma największe na świecie dysproporcje w sektorze edukacyjnym – placówki finansowane przez gminy ledwo stać na opłacanie rachunków, podczas gdy te prywatne opływają w luksusy, ale mają czesne uniemożliwiające naukę komukolwiek spoza wąskiej elity finansowej.